makkor
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mak-kor
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. - ayyor, hiylagar
(odam)] 1 Makr-hiylaga usta; ayyor, dogʻuli. ◆ Makkor odam. Makkor dushman, n ◆ Makkor Homidning iblisona dasisasi bir oshshni tomom ishdan chiqarayozgankim, bu toʻgʻrida ay-niqsa sizga soʻzlash ortiqchadir. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
2 Makr-hiylaga asoslangan, makrli. ◆ Dushmanning makkor va qoʻrqinchli niyatini oynaday ravshan koʻrsatgan xaritadan xoʻrsinib boshini koʻtardi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МАККОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.