manman

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

man-man

Etimologiyasi

MANMAN ¹ oʻzini katta oladigan', ' takabbur'. Manmanga - zavol, kamtarga - kamol (Maqoloʻ. Bu soʻz men olmoshining soʻzlashuv nutqiga xos män shaklini oʻzaro qoʻshib tuzilgan: män, män > mänmän. Oʻz nutqida män soʻzini koʻp ishlatadigan kishini bildirgan bu soʻz keyinchalik maʼno taraqqiyoti natijasida ' takabbur' maʼnosini anglata boshlagan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Oʻzini katta tutadigan, bo-sar-tusarini bilmay qolgan; takabbur. ◆ Man-man odam. Kamtarga — kamol, manmanga — zavol Maqol . ■■ U ◆ ilgarigi "manman" To-jiboy emas: xiylagina hovurdan tushgan va anchagina muloyimlashib qolgan edi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

Manman (yoki manaman) degan Mashhur, eng oldingi, dongdor. ◆ Xivaning manman degan boylaridan pul topish sirlarini oʻrgan-dim. J. Sharipov, „Xorazm“ . ◆ Bunaqa zanjir-ni yanga tugul, qishlogʻimizdagi manman degan temirchi ham uzolmaydi. "Yoshlik" . ◆ Koʻcha-ga chiqsam, manman degan yigitlar husnim-ga mahliyo boʻladi. "Mushtum" . Qoʻqonning manaman degan boylaridan Mirazimjon boyni oʻldirtirib, sir ochilayotganda.. xoʻja-koʻrsinga Ergashga jazo berdirdi. K. Yashin, Hamza.

Antonimlari

МАНМАН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

manman
1 неодобр. заносчивый; хвастливый; самонадеяный, самоуверенный; высокомерный;
2 прославленный; достойный; ◆ ~ degan polvonlar прославленные богатыри.