mantiq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
man-tiq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. " - nutq, til; soʻzlash;
logika] 1 Toʻgʻri tafakkur yuritishning asosiy qonunlari va shakllari haqidagi fan. ◆ Nasriddin Tusiy.. jabr, tib va mantiq na-zariyasi bilimlarining boshqa soha,shri boʻyi-cha ham koʻpgina kitoblar yozgan. Mirmuhsin, «Meʼmor» .
2 Gap, fikr, harakat va sh. k. ning akdga monandligi, asosliligi. ◆ Xotinining bu gapi Boʻtaboy akaning jon-jonidan oʻtib ketdi, lekin bundagi kuchli mantiq tilini bogʻla-di-yu, hech narsa deyolmadi. A. Qahhor, «Qoʻshchi-nor» . ◆ Studentlar ham qiziq-da. Bir-birla-riga hech aqlga sigʻmaydigan, mantiqqa toʻgʻri kelmaydigan laqablar qoʻyishadi. F. Musajo-nov, «Himmat» .
3 Ichki qonuniylik, qonuniyat. ◆ Nedir, nedir hayot mantiqi? Oʻsish, qarish qonuni nega ? M. Shayxzoda . ◆ Mantiq talabi shu erur, shohim. S. Siyoyev, «Yorugʻlik» .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МАНТИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.