muhib
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mu-hib
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — sevuvchi, doʻst tutuv-
chi; muxlis; xushtor] esk. kt. 1 Sevuvchi, yaxshi koʻruvchi, ishqivoz. ◆ Kitob muhibi. Sheʼr mu-hibi. m ◆ Moʻmin kofir adabiyot muhiblarini hangu mang qilib qoʻydi. "Mushtum" .
2 ayn. doʻst. ◆ Ey muhiblar, yurgan ekandur farogʻatda demang, Sogʻinib sizlarni tun-kun, uyqu yoʻq bedorman. Muqimiy .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МУҲИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.