munofiq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mu-no-fiq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
a. jiU- ikkiyuzlamachi; mugʻambir
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Tili boshqa, dili boshqa, soʻzi va ishi bir-biriga toʻgʻri kelmaydigan, samimiyligi yoʻq, ikkiyuzlama. ◆ Munofiq odam. v ◆ Bozor boshidagi madrasaning mudarrisi.. juda munofiq, borib turgan igʻvogar odam ekan. M. Muhammadjonov, „Turmush urinish-lari“ . ◆ Sirtdan sizga koʻrinar sodiq, Aslan esa shu xil munofiq! Ya. Qurbon .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МУНОФИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
munofiq
лицемер, двурушник; изменник; // лицемерный, двуличный; вероломный.