munofiq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-no-fiq

Etimologiyasi

arab. – ikkiyuzlamachi; mugʻambir;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Tili boshqa, dili boshqa, soʻzi va ishi bir-biriga toʻgʻri kelmaydigan, samimiyligi yoʻq, ikkiyuzlamachilik. ◆ Munofiq odam. ◆ Bozor boshidagi madrasaning mudarrisi.. juda munofiq, borib turgan igʻvogar odam ekan. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari.“ ◆ Sirtdan sizga koʻrinar sodiq, Aslan esa shu xil munofiq! Ya. Qurbon.

Antonimlari

МУНОФИҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

munofiq
лицемер, двурушник; изменник; // лицемерный, двуличный; вероломный.