musulmon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mu-sul-mon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\a. jl., !„.■.] 1 Islom dinidagi kishi. [Qozi:\ Sen bir kambagʻal mu-sulmonsan. Oʻz joningga jabr qilma.. dey-miz. Hamza, Boy ila xizmatchi. ◆ Hindiston musulmon boylari ham ezoz-ikrom bilan qasrlar, saroylarga ega boʻldilar. Oybek, „Nur qidirib“ .
2 Musulmon (erkaklar ismi).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МУСУЛМОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
musulmon
1 мусульманин; // мусульманский; ◆ ~ dini мусульманская религия; ◆ e, ~! уст. разг. (букв. эй, правоверный!) эй, добрый человек!;
2 Мусульман (имя собств. мужское).