muttaham
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mut-ta-ham
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
arabcha — ayblanuvchi; shubhaga olingan, ayblangan]. Oldi-berdi muomalalarida nopok; firibgar, qallob. ◆ Muttaham odam u ◆ Madaminxoʻja bir koʻngli borib, muttaham qozining tumshugʻiga tushirgisi yo iflos basharasiga tupurgisi keldi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tongi“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МУТТАҲАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ism[tahrirlash]
muttaham
OʻTIL
Ruscha ru
muttaham
1 плут, мошенник; пройдоха; ◆ ~ qozi плут-казий, пройдоха-казий;
2 бран. подлец, плут, негодяй; ◆ Ha-ha, hali yigʻlashing ham bormidi, ~? - dedi mingboshi chorakorga zaharxanda qilib Ах, вот оно что, ты и плакать, оказывается можешь, подлец? - язвительно сказал издольщику тысяцкий; ◆
- ~ boʻlmoq 1) вступать на мошеннический путь; 2) с исх. п. разг. лишаться чего-л., оставаться ни с чем; ◆ ~ qilmoq 1) считать плутом, мошенником; 2) лишать чего-л.