nabira
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
na-bi-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
NABIRAshaadida G25P ™ n- [™bire] “ida (55^ ТжРСda nabera XGshini , RILGZN ULIb’ OʻZbSK TILIGa F°R°cha “i oxiridagi YZG ™vushiga “““iirib olingan; oʻzbek soʻzlashuv tilida bu
Tayeara * T0Vushi " tovu“iga —tirib
navara tarzida, shu shaklning birinchi boʻgʻindagi a tovushini ye(e)
ovushiga admashtirib nevara tarzida aygiladi; 'ota-ona fanzandining farzandi maʼnosini anglatadi (OʻTIL I 491)
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[f. — nabira; evara;
avlod] Oʻgʻil yoki qizning farzandi (boboga, buviga nisbatan). ◆ Tolibjonboyning besh oʻgʻli, uch qizi bor ekan. Ikki oʻgʻli uylangan, bir qizi erga tekkan, nabiralari ham bor. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
НАБИРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.