nafsoniyat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

naf-so-ni-yat

Etimologiyasi

arab. – xudbinlik; yoqtirmaslik, yomon koʻrish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Kishining oʻz nazaridagi qadr-qimmati, obroʻ-eʼtibori; gʻurur; izzat-nafs. ◆ Boʻtaboy aka, masalaga kengroq, nafsoniyatga berilmay, xolisroq qaʼrash kerak boʻlar. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“ ◆ Barot polvon mingboshiga hayron boʻlib qarab qoldi. Ayniqsa, izzatini bilmagan, deb oʻshqirishi nafsoniyatiga tegdi. M. Ismoiliy, „Fargʻonat. o.“

Antonimlari

НАФСОНИЯТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

nafsoniyat
самолюбие; ◆ birovning ~iga tegmoq задевать чьё-либо самолюбие.