oʻmrov

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻm-rov

Etimologiyasi

OʻMROV ’ot koʻkragining boʻrtiq qismi’. Suv ot— ning oʻmroviga yetdi. Bu ot qadimgi turkiy til — dagi ’boʻrtiq’ maʼnosini anglatgan om otidan —(u)r qoʻshimchasi bilan yasalgan feʼlga -(a)v qoʻshimchasini qoʻshib yasalgan (ЭСТЯ, I, 454); keyinchalik ikkinchi boʻ-gʻindagi tor unli talaffuz qilinmay qoʻygan, oʻzbek ti — lida v undoshi oldidagi a unlisi â unlisiga almashgan: (om + ur = omur—) + av = omurav > omrav > omrâv.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

ayn. koʻkrak. ◆ Ibrohimbek popuk-li loʻla bolishni tortib, tizzasiga qoʻydi. Unga oʻmrovini tirab oldi. Sh. Xolmirzayev, Qil koʻprik. ◆ Suv gupchakdan oshib, otning oʻmroviga chiqdi. H. Nuʼmon va A. Shorah-medov, Ota.

Antonimlari

ЎМРОВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻmrov
грудь; ◆ oʻmrov suyagi ключица.