oʻngir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻn-gir

Etimologiyasi

OʻŊIR ’oʻyiq, chuqur joy’. Tog yonbagridagi oʻngirlarda hor uzoh vaht erimay turadi. Bu ot qadimgi turkiy tildagi ’kovla-’, 'chuqur hosil qil-’ maʼnosini anglatgan oŋ- feʼlidan -(u)r qoʻshimchasi bilan yasalgan (ЭСТЯ, I, 462; Devon, I, 119); oʻzbek tilida ikkinchi boʻgʻindagi u unlisi i unlisiga almashgan: oŋ- + ur = oŋur > oŋir.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Oʻyilgan, chuqur joy; oʻyiq. ◆ Yi-gitlar daraxtlarda, togʻ oʻngirlarida tu-rib, sopqon otib, yovni shuncha dumalatib mypca/iap ham, u gazandalar borgan sari koʻ-paya beribdi. Oydin, Oltmish gaz arqon. ◆ Soʻnggi qor hali tamom erib bitmagan, oʻq-tin-oʻqtin joyda, pastqamlar va doʻnglik-larning kunga teskari oʻngirlarida laxtak-laxtak boʻlib yotibdi. Y. Shamsharov, Baxt izlab.

Antonimlari

ЎНГИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻngir
углубление, яма; рытвина (см. также ungur).