oʻquvchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻ-quv-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Oʻqimoq 1 fl. sfdsh. ◆ Kitob oʻquvchi bola. Bir ozdan keyin yonidagi jurnal oʻquvchi yigitga murojaat qildi.

2 Biror oʻquv yurtida (asosan, maktab-da) taʼlim olayotgan shaxs. ◆ Yetti yillik maktab oʻquvchilari. n ◆ Maktabning ochil-ganiga ikki hafta boʻlmay, oʻquvchilarning soni oʻttizdan oshib ketdi. M. Ismoiliy, «Fargʻona t» . o. ◆ Yosh-yosh qizlar, oʻquvchi bolalar safdagi yigitlarga guldastalar uzatmoq-dalar. I. Rahim, «Chin muhabbat» .

3 Vaqtli matbuot yoki adabiyotning maʼ-lum bir turini muntazam oʻqib turadigan shaxs. ◆ "Mushtum" oʻquvchilari. yash Gazeta oʻz xatosini ochiq aytib, oʻquvchilaridan uzr soʻrasa, obroʻyi tushar emishmi? A. Qahhor, «Qoʻshchinor chiroqlari» . ◆ Oʻquvchining qimmat-li vaqtini ayaganimdek, qalamni ham bu gʻidi-bididan ozod qilishni muvofiq koʻrdim. A. Qodiriy, «Oʻtgan kunlar» .

Antonimlari

ЎҚУВЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Sifat

oʻquvchi

• Turkcha: öğrenci, talebe
• Gagauzcha: üürenici

Ruscha _ru

oʻquvchi
1 и. д. л. от oʻqimoq;
2 ученик, учащийся; ◆ oʻquvchi qiz ученица;
3 читатель.