oʻra
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
oʻ-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
OʻRA 'maxsus qazilgan chuqurlik’. Kuzda bu oʻ r a -g a kartoshka, sabzi koʻmib hoʻyamiz. Bu ot qadimgi turkiy tilda ’kovla-’ maʼnosini anglatgan or- feʼli — dan -u qoʻshimchasi bilan yasalgan (ЭСТЯ, I, 467; Devon, I, 115; DS, 371); keyinchalik u unlisi a unlisiga, a unlisi oʻz navbatida ä unlisiga almashgan: or- + u = oru > ora > orä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Sabzavot, don va sh. k. ni koʻmish uchun maxsus qazilgan, odatda osti kengroq boʻladigan chuqurlik. ◆ Kartoshka oʻra. Sabzi oʻra. Bir oʻra turp. n ◆ Usta Olim ham qaynisini turishga ishorat qildi va oʻradan sabzi olib toʻgʻrashga buyurdi. A. Qodiriy, Oʻtgan kunlar. ◆ Menda-ku oʻradagi besh-oʻn pud gʻalla bilan ogʻildagi besh-oʻnta qoramoldan boshqa narsa yoʻq. A. Qodiriy, Obid ketmon.
2 Umuman, biror maqsadda qazilgan chuqurlik. ◆ Oʻraning ichi guvala kattaligida-gi toshlar bilan aylantirib urib chiqiladi. K. Mahmudov, „Oʻzbektansiqtaomlari“ . Ikkala yigit ham [jallod pichogʻidan keyin\ buk-chayganicha, chuqurga qulab tushdi. Mirmuhsin, Meʼmor. ◆ E, bormisan, uka, oʻra-poʻraga tushibketmadingmi, haytovur?A. Qodiriy, Kichik asarlar.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЎРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.