oʻtogʻasi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

oʻ-to-gʻa-si

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Maʼlum tuda yoki guruh ichida boshqalarga gapi oʻtadigan, obroʻli kishi, toʻda yetakchisi; sardor. ◆ Soʻngra bular-ni oʻrdaga olib borib, oyimlarga oʻtogʻasi qilib qoʻydilar. "Murodxon" . ◆ Qari-qartang va oʻtogʻasilar oraga tushib, qizni qochir-gan yangani zoʻrgʻa ajratib oldilar. M. Mu-hammadjonov, „Turmush urinishlari“ .

2 Shunday shaxslarga murojaat shakli. ◆ Suvonjon cholning jim boʻlib qolganini jaxrzdan tushdiga yoʻyib: -Oʻtogʻasi, qoʻch-qorlarni haydab ketaveraymi? — deb soʻra-di sekin. S. Anorboyev, Oqsoy. ◆ -Assalom alaykum, oʻtogʻasi! — deb salom berishadi |mol boqib yurgan erkaklar, ayomar, bolalar] da-damni koʻrib. Oybek, Bolalik.

Antonimlari

ЎТОҒАСИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

oʻtogʻasi
(букв. старший при огне)
1 предводитель, глава;
2 употребляется при почтительном, обращении к мужчине; примерно соответствует русскому «почтенный».