oʻtov
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
oʻ-tov
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
OʻTOV ’ochiq maydonda gumbaz shaklida tiklana — digan koʻchma turar joy’. Choʻpon oʻtovning ichiga kirdi. Bu ot qadimgi turkiy tildagi ’olov yoq-’ maʼno — sini anglatgan ota- feʼlidan (Devon, III, 268) -gʻ qoʻshimchasi bilan yasalgan (ЭСТЯ, I, 487; Devon, III, 226; DS, 373); keyinchalik bu soʻz oxiridagi gʻ undoshi v un — doshiga almashgan (КРС, 583); oʻzbek tilida v undoshi oldidagi a unlisi â unlisiga almashgan: ota- + gʻ = otagʻ > otav > otâv.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Markaziy va Oʻrta Osiyo, shu-ningdek, Janubiy Sibir koʻchmanchilari-da: yengil material, kigiz kabilardan ko-nussimon shaklda yasalgan koʻchma uy, tu-rarjoy. ◆ Ikkinchi mashinada ketma-ket brezent oʻtovlar, qamish devorlar ham yetib kelibdi. Sh. Gʻulomov, „Qurbonalining dada-si“ . ◆ Quduq atrofida oʻttiz-qirqta kapa, toʻrt-beshta kigiz oʻtovdan tashkil top-gan ovul bor. "Oʻzbekiston quriqlari" . ◆ Oq-burasoy boʻylarida ham, Chilmahram togʻi-ning etaklaridagi koʻkalamzorlarda ham yuzlab chodirlar va oʻtovlar paydo boʻldi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЎТОВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.