oʻymakor
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]oʻy-ma-kor
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]OʻYMAKOR Bu rirlik oʻzbekcha oʻyma sifatiga tojikcha -kor qoʻshimchasini ('GjRS, 542) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'üyib naqsh solingan' sifat maʼnosini, 'oʻyib naqsh soluvchi’ ot maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 499). Bu birlikdan oʻzbek tilida oʻymakorpik oti yasalgan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
1 Taxta, ganch, marmar va shu kabilarga oʻyib, gul, naqsh ishlovchi usta. Bu [eshik
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]◆ qalin, baquvvat taxtalardan yasalgan boʻlib, mohir oʻymakorlar bezagan, usta boʻyoqchilar naqsh bergandi. S. Yunusov, Kutilmagan xazina.
2 Oʻyib, zarb qilib ishlangan; oʻyma. ◆ Oltin qubbachalar, oʻymakor gullar bilan be-zangan eshikni ochib, kichikroq, lekin serha-sham bir xonaga kirdi. Oybek, Navoiy. ◆ Uning [Abdulla Boltayevning] qoʻli bilan qilingan oʻymakor naqshlar eskizi 1937 yili Parijda ochilgan sanʼat vistavkasida ham yuksak baho oldi. S. Qodirov, Qirq kitobning toʻrt sahifasi. Tabaqalari keng, ochiq turgan oʻy-makor shamshod darvoza Hasan ovchini qaʼ-riga tortib, yutib yubormoqchiday. Sh. Tosh-matov, Erk qushi.
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ЎЙМАКОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.