ofatijon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
o-fa-ti-jon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
OFATIJON Bu sifat 'baxtsizlik' maʼnosini anglatadigan arabcha ofat otiga (АРС, 50) -i izofasini qoʻshib, jon otiga (q.) bogʻlab tuzilgan
birikma boʻlib (ТжРС, 291: ofat; ofati chrn), oʻzbek tilida qoʻshib yoziladi; 'oʻziga maftun qilish darajasida gʻoyat güzal' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 550).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
arab. + fors. – jonga ozor beruvchi; jafokor maʼshuqa;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Oʻziga maftun qilib, dildan uradigan gʻoyat goʻzal ayol. ◆ Shu ondayoq boʻldim parishon, Shu ondayoq oʻrtandi tanim, Qaydan kelding, ey ofatijon? Uygʻun. ◆ Qizlarning hammasi sutga chayilganday oq, ofatijon! Atrofimizda girdikapalak boʻlishadi. "Yoshlik".
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ОФАТИЖОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
ofatijon
сердцеедка, неотразимая красавица.