ogʻil
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
o-gʻil
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
OGʻIL ’uy hayvonlarini saqlashga xizmat qiladi-gan qurilma’. O gʻ i l n i n g eshigini berkitib hoʻying. Bu ot qadimgi turkiy tilda ’oʻra-’ maʼnosini anglatgan a:gʻ- feʼlidan -(ï)l qoʻshimchasi bilan yasalgan (ЭСТЯ, I, 84), oʻsha davrlardayoq a: unlisining choʻziqlik belgisi yoʻqolgan (Devon, I, 103; DS, 18); oʻzbek tilida a unlisi â unlisiga almashgan, ï unlisining qattiqlik belgisi yoʻqolgan: a:gʻ- + ïl = a:gʻïl > agʻïl > âgʻil.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Uy hayvonlarini saqlash va boqish uchun qurilgan maxsus bino; molxona, ogʻilxona. ◆ Men ogʻildagi ustunga boylogʻligicha qolib ketgan chilvirdan kesib keldim. Sh. Xolmirzayev, „Ogʻir tosh koʻchsa“ . ◆ Mirhomidxoʻja ogʻilning eshigini sekin yopdi-da, imo bilan K,ambaralini bir chekkaga chaqirdi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ОҒИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.