osiy
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
o-siy
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. - isyon qiluvchi, itoat-
siz, gunohkor] 1 ayn. gunohkor 1. ◆ Osiy banda. n ◆ Kimda-kim xudoning osiy bandasi.: be-tavfiq Avaz Oʻtar oʻgʻlining doʻkoniga oyoq bossa, soch-soqol oldirsa, imoni kuyga-ay! S. Siyoyev, „Avaz“ .
2 esk. kt. Gunohkor, aybli. ◆ [Otabek Kumu sh qarshisida] Osiylar kabi koʻzini yerga tikdi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
3 esk. kt. ayn. isyonkor. ◆ Onalar yigʻladi hasratli, mahzun, Osiylar yo dorga ketdi, yo surgun. M. Shayxzoda .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ОСИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.