parvo

Qoraqalpoqcha (kaa)

Ot

parvo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

par-vo

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\f. I — gʻamxoʻrlik; parvarish (tarbiya) qilish; himoya (qilish)] Kimsa yoki narsaga boʻlgan diqqat-eʼtibor, qiziqish, nazar-pisand, nazarga olish. ◆ [Oyxon:] Men seni suydim, oʻzgasiga ne parvoyim boʻlgay! Hamza, «Maysaraning ishi» .

Parvo qilmoq yoki parvoyiga keltirmoq Diqqat-eʼtibor bermoq, diqqat-eʼtibor bilan qaramoq, nazar-pisand qilmoq. ◆ Anvar boʻlsa undan teskari burilib ketadigan boʻlib qoldi. Ammo Ashmardon parvo ham qil-masdi. Oʻ. Hoshimov, «Qalbingga quloq sol» . ◆ Shu masalada boshingizni toshga urib gapi-ring — parvoyiga keltirmaydi. Oydin, «Ikki koʻzi shunda» . Parvoyi falak (yoki palak) q. falak. ◆ Ovqat yeb, karavotga choʻzilgan Qud-ratjon parvoyi fashk, xirillab uxlab qoldi. Mirmuhsin, «Umid» . ◆ U esa parvoyi palak — quyosh botishini kutib, uyida oʻtirdi. T. Malik, «Shaytanat» .

Antonimlari

ПАРВО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

parvo (koʻplik parvolar)

OʻTIL