peshtaham
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
pesh-ta-ham
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
\f. —
beodob, behayo soʻz aytuvchi] Ogʻziga kelgan nojoʻya, uyatli soʻzlarni qaytarmay aytavera-digan, ogʻzi buzuq kishi. ◆ Peshtaham odam, n Ha, atrofida bidʼatga mukkasidan ketgan besh-oʻnta nodon, igʻvogar, shilqim.. peshta-hamlariham bor. A. Muxtor, Opa-singillar.
- Ogʻzini peshtaham qilmoq Uyatli soʻzlar aytmoq, soʻkinmoq. Qamchi: -Menimcha, bu toʻngʻiz yolgʻiz emas, sheriklari bor, — ◆ deganda, Qobil bir ijirgʻanib, yana ogʻzini peshtaham qshgdi. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ПЕШТАҲАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
peshtaham
сквернослов; ◆ ogʻzini peshtaham qilmoq сквернословить, говорить непристойности.