peshtaham

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

pesh-ta-ham

Etimologiyasi

fors. – beodob, behayo soʻz aytuvchi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Ogʻziga kelgan nojoʻya, uyatli soʻzlarni qaytarmay aytaveradigan, ogʻzi buzuq kishi. ◆ Peshtaham odam, ◆ Ha, atrofida bidʼatga mukkasidan ketgan besh-oʻnta nodon, igʻvogar, shilqim.. peshtahamlari ham bor. A. Muxtor, „Opa-singillar.“

Ogʻzini peshtaha qilmoq Uyatli soʻzlar aytmoq, soʻkinmoq. ◆ Qamchi: Menimcha, bu toʻngʻiz yolgʻiz emas, sheriklari bor, — deganda, Qobil bir ijirgʻanib, yana ogʻzini peshtaham qildi. H. Gʻulom, „Mashʼal.“

Antonimlari

ПЕШТАҲАМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

peshtaham
сквернослов; ◆ ogʻzini peshtaham qilmoq сквернословить, говорить непристойности.