qirindi
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qi-rin-di
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- I Yoʻnish, randalash nati-jasida hosil boʻladigan yupqa lenta yoki qipiq shaklidagi chiqit. ◆ Yogʻoch qirindisi. m ◆ Kolya gapga aralashmay, jingala-jingala qirindilar sachratib, taxtacha ustidan randa yuritardi. H. Nazir, „Soʻnmas chaq-moqlar“ . ◆ Mixaylov randalayotgan temirdan chiqqan qirindi payrahaga oʻxshab buralib.. yerga tushar edi. N. Safarov, „Saodatning qissasi“ .
2 Teri, ichak va sh.k. ni qirib tozalash natijasida hosil boʻladigan chiqit.
- Ichidan qirindi oʻtmoq 1) qattiq tash-vishlanmoq, talvasaga tushmoq. ◆ Ichlaridan qirindi oʻtib ketgan.. boylarning.. maq-tanishlari dehqonlarga qattiq dard qil-di. "Mushtum"; 2) qattiqalam qilmoq . ◆ Poch-tachining [moʻysafidlarga] shaldiroq cher-vonlarni sanab berib ketayotganini koʻrgan Boʻrixoʻjaning ichidan qirindi oʻtmay qol-madi. Mirmuhsin, „Chiniqish“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚИРИНДИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.