qoʻllashmoq
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qoʻl-lash-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Qoʻllamoq fl. birg. n. Xoʻja urugʻlari "oʻz avlodimiz" deyishib, To-jiboyni qoʻmashadi. P. Tursun, Oʻqituvchi. ◆ Ular bir-birlarini qoʻllashadi: yasovulbo-shini — qozikalon, qozikalonni — xon. J. Sharipov, „Xorazm“ .
2 Bir-birining qoʻlini ushlab, qop va sh.k. ning belidan olib, ikkinchi boʻsh qoʻli bilan ostidan ushlab koʻtarmoq. ◆ Qoplarni qoʻllashib, mashinaga ortmoq. n ◆ Erkaboy va moʻylovdor yigit qoʻllashib, Saidning yelkasiga xarsangtosh qoʻyishdi. Y. Muqimov, „Olov va nihollar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚЎЛЛАШМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.