qoʻngʻiz
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qoʻn-gʻiz
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
QOʻNGʻIZ 'qobigʻi qattiq hasharot'. Qorongʻilik ichidan kecha h oʻ n gʻ i z i goʻngillab uchib, oʻzini chi— rohha urdi (Oybek). Qadimgi turkiy tilda qam shunday maʼnoni anglatgan bu ot asli qoŋuz tarzida talaffuz qilingan (Devon, III, 375; DS, 456; КРС, 403); oʻzbek ti — lida ŋ undoshi ngʻ undoshlariga, u unlisi i unlisiga almashgan: qoŋuz > qongʻuz > qongʻiz.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Qattiq himoya qobigʻi bilan qoplangan hasharotlarning umumiy nomi. ◆ Qora qoʻngʻiz. Tilla qoʻngʻiz. n ◆ Qorongʻilik ichidan kecha qoʻngʻizi gʻoʻngʻillab uchib, oʻzini chiroqqa urdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚЎНҒИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
qoʻngʻiz