qoʻnish

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qoʻ-nish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Qoʻnmoqfl. har. n. ◆ Bugʻdoy qip-qizarib pishgan, poyalarigacha qovdek qovu-rilgan edi.. qushlarning qoʻnishi yoki choʻqishi bilan charsillab sinib tushar edi. S. Ayniy, „Qullar“ . ◆ Uy bekasi bu yerda qoʻnishlari mum-kinligini samimiy bildirgach, ular qanday-dir ikkilanish bilan bir-birlariga qarash-di. Oybek, „Quyosh qoraymas“ .

Qunish topmoq aim. qoʻnim topmoq q. qoʻnim 1.

2 ayn. qoʻnim 1. ◆ "Elga el qoʻshilsa — davlat, eldan el ketsa — mehnat", degan gap bor. Bir boraylik, tanishib, qoʻnish qutli boʻlsin qilaylik. "Yodgor" .

3 maxe. Chorva mollarni boquvdan keyin dam oldiradigan, tunatiladigan joy. ◆ Suvonjon kechki payt suruvni qoʻnishga hay-dab keldi. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Oy qayerda(n) qoʻnish berar ekan Ish, hodisa va sh.k. nima bilan tugar ekan; oqibati nima boʻlar ekan. ◆ Qani, [suv] yoqa-lab turaylik-chi, oy qayerdan qoʻnish berar ekan. Oyning qayerda qoʻnish berishini bilmay qoldim. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ .

Antonimlari

ҚЎНИШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qoʻnish
1 и. д. от ◆  qoʻnmoq;
2: qoʻnish topmoq оседлать, прижиться (где-л.); ◆ u hech qayerda qoʻnish topmaydi он нигде не удерживается (летает с места на место).