qochirim
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qo-chi-rim
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
1 Biror kimsa, narsa, vo-qea va sh.k. ga ishora qilib aytilgan ramz-li ran, shama; qochiriq. ◆ U.. narigi soʻridagi mashshoqlar bilan oʻtirgan choʻtir Abdura-him oshpazni qochirim bilan askiya qila boshladi. Sh. Toshmatov, „Tongdagi koʻlanka“ . Zay-nobiddin
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
◆ Baʼzida andakkina qochirimga ham ogʻzi qulogʻida xirr-xirr kuladi. Mirmuhsin, „Tirik tovon“ . ◆ Bashorat imo-ishora qochirim-larni yo tushunmaydi, yo tushunmaslikka oladi. Q. Kenja, „Togʻ yoʻlida bir oqshom“ .
2 Istehzo, kinoya, piching, kesatiq, qo-chiriq. ◆ Muborak shu gapga ham xandon urib kuldi. Tursunoy Dilbarning bu gapi qochirim-mi yo maqtashmi — tushunmas edi. N. Safarov, „Uzoqni koʻzlagan qiz“ .
3 mus. Oʻzbek anʼanaviy musiqasida od-diy va murakkab musiqa bezaklarining umumiy ifodasi: kuyga jilo beruvchi qisqa tovush (ohang)lardan tashkil topadi. ◆ Oʻzbek mshiiy kuylari nozik qochirimlari bilan notaga olindi. Gazetadan .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚОЧИРИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.