qochirim

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qo-chi-rim

Etimologiyasi

1 Biror kimsa, narsa, vo-qea va shu kabilarga ishora qilib aytilgan ramz-li ran, shama; qochiriq. ◆ U.. narigi soʻridagi mashshoqlar bilan oʻtirgan choʻtir Abdura-him oshpazni qochirim bilan askiya qila boshladi. Sh. Toshmatov, „Tongdagi koʻlanka“ . Zay-nobiddin

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Baʼzida andakkina qochirimga ham ogʻzi qulogʻida xirr-xirr kuladi. Mirmuhsin, „Tirik tovon“ . ◆ Bashorat imo-ishora qochirim-larni yo tushunmaydi, yo tushunmaslikka oladi. Q. Kenja, „Togʻ yoʻlida bir oqshom“ .

2 Istehzo, kinoya, piching, kesatiq, qo-chiriq. ◆ Muborak shu gapga ham xandon urib kuldi. Tursunoy Dilbarning bu gapi qochirim-mi yo maqtashmi — tushunmas edi. N. Safarov, „Uzoqni koʻzlagan qiz“ .

3 mus. Oʻzbek anʼanaviy musiqasida od-diy va murakkab musiqa bezaklarining umumiy ifodasi: kuyga jilo beruvchi qisqa tovush (ohang)lardan tashkil topadi. ◆ Oʻzbek mshiiy kuylari nozik qochirimlari bilan notaga olindi. Gazetadan .

Antonimlari

ҚОЧИРИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Ozarbayjoncha: zarafat
• Rumincha: umor
• Turkcha: espri

Ruscha _ru

qochirim
1 острота;
2 намёк; ◆ qochirim qilmoq 1) острить; 2) намекать.