qoplama
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qop-la-ma
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Biror narsaning sirtiga, betiga, ustiga qoplangan, oʻralgan, sirilgan tashqi qatlam yoki gʻilof. ◆ Devorning marmar qoplamasi. Mebel qoplamasi. Yoʻlning asfalt koplamasi. Tish koplamalari. Qopla-ma materiallar. m ◆ Chumchuk tumshugʻi bilan simning qoplamasini ketma-ket choʻkib koʻr-du. R. Fayziy, „Hazrati inson“ .
2 ayn. qoplam 1.
- Qoplama koʻrpa Avra-astari ustidan yangi avra-astar kiydirilgan, lekin qavilmagan koʻrpa.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚОПЛАМА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.