qori
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qo-ri
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. — oʻquvchi, Qurʼonni qiroat bilan yoddan oʻquvchi kishi;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Qurʼonning barcha suralarini yod olgan va ularni qiroat bilan oʻquvchi shaxs. ◆ Qurʼonni boshdan-oyoq yod olgan qorilar.. roʻza oyida pul ishlab qoladilar. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari.“ ◆ Qozi yonidagi Asad qoriga yuzlandi: Imom domla, oʻqingchi, nima bitibdi buyonga. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“ ◆ Fotiha tortilgandan soʻng, qutidor va Oftob oyim qoriga pul berdilar. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“
2. Koʻzi ojiz, koʻr kishi (hurmat yuzasidan ularni shunday ataydilar). ◆ Tayoq yoʻl koʻrsatar ammo qoriga, Ul ham koʻngan qismatida boriga. "Erali va Sherali".
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚОРИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.