qovjiroq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
qov-ji-roq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Qovjiragan, quruqshagan holatli. ◆ Yoʻl kimsasiz, hatto ezma chigirt-kalar ham issiqdan tinkasi qurib, qovjiroq oʻtlar soyasida mudrab qolganga oʻxshaydi. N. Yoqubov, „Boʻsagʻada“ . ◆ U qovjiroq lablarini yalab, hansirab, oldinga chopdi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ . ◆ Ekinsiz, jonsiz yotgan qovjiroq yerlari, yaproqlari sargʻaygan daraxtlari hay-ratga soladi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Qovjiroq koʻkatlaru daraxtlarning turfa hidi atrofga anqib ketdi. Sh. Xolmirzayev, „Saylanma“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҚОВЖИРОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
qovjiroq
засохший, увядший, пересохший, ссохшийся; ◆ qovjiroq gul засохший (увядший) цветок; ◆ qovjiroq odam поджарый, сухопарый человек.