qovjiroq
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]qov-ji-roq
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- Qovjiragan, quruqshagan holatli. ◆ Yoʻl kimsasiz, hatto ezma chigirt-kalar ham issiqdan tinkasi qurib, qovjiroq oʻtlar soyasida mudrab qolganga oʻxshaydi. N. Yoqubov, „Boʻsagʻada“ . ◆ U qovjiroq lablarini yalab, hansirab, oldinga chopdi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ . ◆ Ekinsiz, jonsiz yotgan qovjiroq yerlari, yaproqlari sargʻaygan daraxtlari hay-ratga soladi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Qovjiroq koʻkatlaru daraxtlarning turfa hidi atrofga anqib ketdi. Sh. Xolmirzayev, „Saylanma“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ҚОВЖИРОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
qovjiroq
засохший, увядший, пересохший, ссохшийся; ◆ qovjiroq gul засохший (увядший) цветок; ◆ qovjiroq odam поджарый, сухопарый человек.