qulun

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qu-lun

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Otning bir yoshgacha boʻlgan bolasi. ◆ Toychoqlar quloqlarini chimirib, kish-nashib, oʻynoqlashib, gala-gala boʻlib, quduq-qa tashlanishdi. Biyalar qulunlari orqasi-dan navbat kutibturibdi. I. Rahim, „Ixlos“ . ◆ Kungay taraflarda yerdan taft kela bosh-laganda, qulun bilan biyani yetaklab olib chiqaman. S. Ahmad, „Jimjitlik“ .

2 (1-sh. egalik shaklida) Oʻgʻil bolalar-ni erkalatish yoki erkalatib murojaat qi-lish shakli. Hoy, otginang nima edi, qulu-nim, shoʻrvang sovib qoldi! O. Yoqubov, Bahor kunlaridan birida. ◆ Bosh ustingda turib kuylay uzim, Kir, qulunim, choyshab qoʻyniga. Mirtemir .

Antonimlari

ҚУЛУН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

qulun
жеребёнок по первому году, жеребёнок-сосунок; ◆ qulunim жеребеночек мой, дитятко моё.