quyun

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qu-yun

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Qattiq uyurmali shamol; uyur-ma. ◆ Osmon bilan tutashib ketgan quyun yer bagʻrini qirtishlab, xas-xashak bormi, chang-toʻzon bormi — hammasini uchirib, aylana-aylana, tobora koʻkka intilardi. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ . ◆ Hozir tunmi yoki koʻk-ni tuproq quyunlari qoplaganidan shunday qorongʻimi — bilib boʻlmaydi. A. Muxtor, „Qo-raqalpoq qissasi“ .

2 Shidsatli yogʻin; toʻfon. ◆ Bahorning no-xosdan quturgan quyuni chirpirak urib keldi. "Guldasta" . ◆ Toʻsatdan deraza qorongʻilashib, chaqmoq chaqdi, momaqaldiroq dahshatli gul-duradi. Quyun quya boshladi. I. Rahim, „Ixlos“ .

Antonimlari

ҚУЮН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

quyun
смерч, вихрь; Quyun savlat, boʻron taxlit oʻgʻillar oʻstirolgan xalq («Ќизил Ўзбекистон») Народ, сумевший вырастить сыновей, подобных вихрю и буре; ◆ tuygʻular quyuni перен. вихрь чувств.