raʼno

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

raʼ-no

Etimologiyasi

a. Uij — goʻzal, zebo; l.m. yen-giltak, mulohazasiz; oʻylamasdan qilingan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Atirgullilar oilasiga mansub koʻp yil-lik oʻsimlik va uning qizil yoki sariq xushboʻy guli. ◆ Rayhonlar, raʼnolar, oq, push-ti gullar — ona tabiatning qizaloqlari. "Yoshlik" . ◆ Chuchmoma, raʼno, binafsha — koʻzni bogʻlovchi farang. Gʻ. Gʻulom, „Sheʼrlar“ .

2 koʻchma Goʻzal, barno ayol haqida. ◆ Chamanga baxsh etdi beqiyos kamol Bir raʼno ishqida kuyib-yonishi. M. Ikrom . -Meniki mubolagʻa emas, — dedi Anvar, — masalan, sen hozir gullar yonidasan, ham chindan-da gullarning ranosisan. A. Qodiriy, Mehrobdan chayon. ◆ Sen sozi muhabbatsan, gulshanda guli raʼno. O. Yoqubov, „Er boshiga ish tushea“ .

3 Raʼno (xotin-qizlar ismi).

Antonimlari

РАЪНО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

raʼno
1 бот. шиповник желтоцветный;
2 перен. привлекательный, красивый; стройный, // красавица;
3 Рано (имя собств. женское).