rahmon
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
rah-mon
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – mehribon, shafqatli;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Rahm qiluvchi, shafqatli (Allohning sifatlaridan biri). ◆ Togʻajon, bering suyunchi, Qoʻllagay yaratgan rahmon. "Yusuf va Ahmad". ◆ Xudoyo xudovando, yakka va yagonaliging, rahim va rahmonliging haqqi, mendek bir balokash, gunohkor ojiza bandangdan marhamatingni darigʻ tutmagaysan. K. Yashin, „Hamza.“
- Sabr tagi — rahmon Sabr qilinsa, Alloh ajrini, mukofotini beradi, rahm-shafqatini ayamaydi, degan maʼnoda qoʻllanadigan ibora. ◆ Sabr qiling, bolam, sabr tagi — rahmon! Ishlayapsizmi, ishxonangiz bormi? — dedi Choʻtir xola Umidga. Mirmuhsin, „Umid.“ ◆ Sabr tagi — rahmon derlar, ayla bardosh, Boshing toshdan, nahot sabring boʻlmasa tosh. T. Toʻla, „Asarlar.“
2. Rahmon (erkaklar ismi).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РАҲМОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
- Osetincha: Хатиргæнагæдæр
Ruscha ru
rahmon
1 рел. милосердный, милостивый (один из эпитетов бога); ◆ yo Rahmon! о боже!, о господи!;
2 Рахман (имя собств. мужское).