rahmon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

rah-mon

Etimologiyasi

arab. – mehribon, shafqatli;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Rahm qiluvchi, shafqatli (Allohning sifatlaridan biri). ◆ Togʻajon, bering suyunchi, Qoʻllagay yaratgan rahmon. "Yusuf va Ahmad". ◆ Xudoyo xudovando, yakka va yagonaliging, rahim va rahmonliging haqqi, mendek bir balokash, gunohkor ojiza bandangdan marhamatingni darigʻ tutmagaysan. K. Yashin, „Hamza.“

Sabr tagi — rahmon Sabr qilinsa, Alloh ajrini, mukofotini beradi, rahm-shafqatini ayamaydi, degan maʼnoda qoʻllanadigan ibora. ◆ Sabr qiling, bolam, sabr tagi — rahmon! Ishlayapsizmi, ishxonangiz bormi? — dedi Choʻtir xola Umidga. Mirmuhsin, „Umid.“ ◆ Sabr tagi — rahmon derlar, ayla bardosh, Boshing toshdan, nahot sabring boʻlmasa tosh. T. Toʻla, „Asarlar.“

2. Rahmon (erkaklar ismi).

Antonimlari

РАҲМОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Osetincha: Хатиргæнагæдæр

Ruscha _ru

rahmon
1 рел. милосердный, милостивый (один из эпитетов бога); ◆ yo Rahmon! о боже!, о господи!;
2 Рахман (имя собств. мужское).