ravo

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ra-vo

Etimologiyasi

RAVO: Bu ravish 'munosib koʻr-' maʼnosini anglatdigan tojikcha raftan feʼlining (ТжРС, 322) rav hozirgi zamon asosiga (ТжРС, 317) -o qoʻshimchasini (ТжРС, 543) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'munosib', 'oʻrinli' maʼnosi bilan ravo koʻr- birikmasining tarkibida ishlatiladi (OʻTIL, I, 610).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f.

— yoʻl qoʻyilgan, ruxsat etilgan, mumkin boʻlgan, maqbul] 1 Yoʻl qoʻ-yilishi mumkin boʻlgan; oʻrinli, joiz. ◆ Na-sihatim achchiq, ammo davodir, Harna desam, otangizman, ravodir. Habibiy .

2 Munosib, loyiq boʻlgan, toʻgʻri kela-digan; mos. ◆ Kishilarga hama nashʼu namo har choq ravo boʻlsa, Menga kohish nasib boʻlmish, safoni noravo tutmish. S. Abdulla . ◆ Agar sen badavlat boʻlsang, qashshoqni doʻst tutsang, ravodir. "Qobusnoma" . ◆ Yurtimiz tayanchi — azamaptr, hey.. Sizga hurmat ravo, valla-mapiar, hey. Mirtemir, „Asarlar“ .

Ravo koʻrmoq 1) joiz deb hisoblamoq, oʻrinli deb topmoq. ◆ Qilingan ishni ravo koʻrmoq. Uning u yerga borshiini ravo koʻrmoq; 2) loyiq, munosib deb bilmoq, loyiq top-moq. ◆ Siz boʻlsangiz, oʻzingiz koʻrgan shunday ogʻir kunlarni qizingizga ham ravo koʻriboʻti-ribsiz. S. Zunnunova, „Olov“ . ◆ Oʻzing sevgan narsani odamlarga ham ravo koʻr — salomat yurasan. "Fan va turmush" . ◆ Ravo koʻr, yuzingda bir xol boʻlayin, Koʻrsat agʻyoringni — zavol boʻlayin. A. Oripov, „Yillar armoni; 3) feʼl boʻlishsizlik shaklda kelib, “ayamoq”, “ar-zimaslik” maʼnolarini ifodalaydi“ . ◆ Oʻr-togʻingiz hujrasini bizdan ayamas, lekin boshqalar bizga hech nimani ravo koʻrmaydilar. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . Hojatini ravo qilmoq Hojatini chiqarmoq, tilagini amalga oshirmoq. ◆ Oʻgʻlon, maqsading ne boʻlsa tutgaysan qalam, Chunki jumla hojatin bori ravo qshgdi kalam. Hamza .

Antonimlari

РАВО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

ravo
1 дозволенный, допустимый;
2 подобающий, соответствующий, достойный; ◆ ravo koʻrmoq 1) считать (что-л.) дозволенным, допустимым; 2) считать (что-л.) подобающим, соответствующим; ◆ meni shunga ravo koʻrdingmi? неужели ты считаешь, что я достоин только этого?; ◆ men senga yomonlikni ravo koʻrmayman я не желаю тебе плохого; ◆ ular bizga hech narsani ravo koʻrmas edi они жалели для нас абсолютно всё; ◆ u menga shamolni ham ravo kyormaydi (букв. ему жаль для меня даже ветра) 1) ему жаль для меня даже прошлогоднего снега; 2) он не даёт на меня ветерку дунуть (т. е. он меня бережёт); ◆ hojatini ravo qilmoq осуществить желание; исполнить; провести в жизнь намерение.