riyo
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ri-yo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – ikkiyuzlamalik, munofiqlik; nosamimiylik;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Munofiqona xatti-harakat; ikkiyuzlamalik; ◆ Faqir odamning dili ravshan, riyo va makrdan xoli, rahm-shafkatga limmo-lim boʻladi. Gazetadan. ◆ Anvar samimiy va riyo aralash tabriklardan oʻngʻaysizlangan edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“
- Ahli riyo yoki Riyo ahli Munofiqlar, riyokorlar. ◆ Samimiy oshnoman deb, hamisha aybing istovchi, Tili dilga muvofiq boʻlmagan ahli riyodan kech! Habibiy. ◆ Riyo ahlining aldoq hurmatiga nafratim bordur. E. Vohidov, „Muhabbatnoma.“
- Riyo qilmoq 1) ikkiyuzlamalik, munofiqlik qilmok; 2) riyokorlik bilan ezgu ishni yoʻqqa chiqarmoq.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
РИЁ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ot[tahrirlash]
riyo (koʻplik riyolar)
Ruscha ru
riyo
лицемерие, двуличие, притворство; ◆ ahli riyo или ◆ riyo ahli лицемеры; ◆ riyo qilmoq 1) лицемерить; 2) сводить на нет, губить (какое-л. доброе дело, благодеяние неуместным поступком).