riyokor

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ri-yo-kor

Etimologiyasi

RIYOKOR Bu sifat 'munofikona xatti-harakat' maʼnosini anglatadigan arabcha riyo otiga (АРС, 281) tojikcha -kor qoʻshimchasini (ТжРС, 542) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, 'munofikona ish tutuvchi', 'ikkiyuzlamachi' maʼnosini anglatadi (Oʻ'1SH1, I, 624). Bu sifatdan üzbek tilida riyokorlik mavhum oti yasalgan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

a. + f. jlSLj — ikkiyuzlamachi, munofiq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Munofiqona ish qiluvchi, muno-fikdarcha ish tutuvchi odam; ikkiyuzlamachi. ◆ Men qornidan boʻlak gʻami yoʻq, riyokor, johil ulamolarni yomon koʻraman. S. Siyoyev, „Avaz“ . ◆ [Obidaxon:] Ey, sen riyokor, makkor! Bir toʻy-ni azaga aylantirib, magʻrur eding. Mana bu toʻy — abadiy. S. Abdulla, „Mavlono Muqi-miy“ . ◆ -Shu bugunoq orani ochdi qilaman, riyokor xotin, — dedi Kamoliddin Nuriga. S. Yunusov, Oson ishning ohi bor.

Antonimlari

РИЁКОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

riyokor
лицемер, притворщик; двуличный человек; ханжа; // лицемерный; двуличный; ◆ riyokor odam лицемер, лицемерный человек.