salobatli

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

sa-lo-bat-li

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

1 Ulugʻvor koʻrinishga ega boʻlgan, viqorli; savlatli, mahobatli. ◆ Salobatli kishi. Salobatli bino. ◆ Haqiqatan ham Gʻoyibning salobatli qiyofasi oldida Temirjon yosh boladay koʻrinardi. J. Abdullaxonov, „Oriyat.“ ◆ Ular Ahmadga qadrdon boʻlib ketgan salobatli va bahaybat argʻuvon daraxtiga yaqinlashdilar. F. Musajonov, „Himmat.“

2 Ogʻir, vazmin; oʻz vazminligi va sokinligi bilan taʼsir etuvchi; taʼsirchan. ◆ Salobatli tun. ◆ Shundan keyin uyda salobatli tinchlik choʻkdi. A. Muxtor, „Opasingillar.“ ◆ Bosh muharrir oʻzining mayin, vazmin, shirali, salobatli ovozi bilan soʻz boshladi. F. Musajonov, „Himmat.“ ◆ Tashqarida bahor yomgʻiri salobatli shovullardi. P. Qodirov, „Uch ildiz.“

Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

САЛОБАТЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari[tahrirlash]