sarmast

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sar-mast

Etimologiyasi

\f.— boshi aylangan, sarxush; kayfi oshgan, mast; magʻrur, kek-kaygan

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Andak kayfi boʻlgan, ozgina ich-gan; shirakayf. ◆ Sarmast odam, n ◆ Andak-andak meʼyorida boshlangan sharob hammani sarmast etib, gangir-gungurni avjiga min-dira boshladi. S. Karomatov, „Bir tomchi qon“ . ◆ Malikul sharob mast-alast mayxoʻrlarni sira xushlamas edi, birok bu yosh sayyohning sarmast kiliklari samimiy va yokimtoy edi. O. Yoqubov, „Koʻhna dunyo“ .

2 poet. Mamnun, sarxush; masrur. ◆ Yomgʻir-li kun edi, atrof jim, sokit, Maʼyus koʻz-laringga boqardim sarmast. A. Oripov, „Ru-him“ . ◆ A jab, ortik sarmastman bugun, Koʻk-ragimga sikkuday olam. E. Vohidov,

Antonimlari

САРМАСТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sarmast
слегка опьянённый, хмельной; ◆ sarmast boʻlmoq слегка опьянеть.