shak
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shak
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- I |a. aLi — shubha; ishonchsizlik, ishonmaslik] Shubha, gumon. -Menbshzmadim, — dedi [usta] nihoyat, — ◆ shak yoʻq, ogʻir gap. O. Yoqubov, „Larza“ . ◆ Bu andishaning haqligida shak yoʻq, Anvar! A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Mening Karimovdan juda shakim bor, bu odam bizga yaxshilik sogʻinmaydigan koʻri-nadi. H. Shame . Dushman.
- Shak keltirmoq Shubha bilan qaramoq; ishonmaslik. ◆ Ilohiy qudratga shak keltir-moq. yash ◆ -Shariatga shak keltirgan bu ab-lahni zindonga so.shoq zarur, — dedi [qozi-kalon] katta sallasini silkitib. J. Sha-ripov, „Xorazm“ . ◆ Muqaddas avliyolar ishiga shak keltirish — ulugʻ gunoh. N. Safarov, „Olov-li izlar“ .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shak
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- II a. A
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Ramazon (roʻza) oyi ki-rishidan oldingi kun; roʻza arafasi. ◆ Shak kuni. yash Bir yoqdan roʻza oyi ham yurakka gʻulgʻula solib yaqinlashmoqda edi. Pashmak
- Maxdum, soʻfi, yana bir necha obroʻli odamlarni chaqirib, ularni shak kupi palov bilan siylab, roʻza kuni ularga ogʻiz ochtirish.. kerak! M. Osim, Tilsiz guvoh.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШАК. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.