shivir
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shi-vir
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
maw- s. Soʻzlayotganda, ayrim narsalarning yengil harakatida bir-biriga tegishidan chiqadigan kuchsiz tovushni bildiradi. ◆ Shivir-shivir, pichirlashlar eshi-tildi: raykom boboning urugʻ-aymogʻidan emish. S. Nurov, „Narvoy“ . ◆ Soʻzlarni rayhonday hid-layman, Soʻzlarning shivirin tinglayman. X. Davron . ◆ Bir vaqtlar kursdoshlari bilan mana shu yaproqlar shiviriga quloq solib turib, qaysi daraxtligini aniqlashardi. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШИВИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.