shoʻra
[tahrirlash]
shoʻra I[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shoʻ-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
f. — shoʻr yer, zaxob yer
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Tashlandiq yerlarda, ekin maydonlarida gʻovlab oʻsadigan, barglarining usti yal-tiroq, osti kulrang yovvoyi oʻt. ◆ Ariqning narigi yonida kakra, supurgi, shoʻra, sassiq-kapa, yana allaqanday yovvoyi oʻtlar gʻovlab yotardi. A. Muxtor, „Opa-singilar“ . ◆ Erta ba-hor.. Yorqinoy koʻk terib yuribdi. Qoʻlidagi sirlangan togʻorani u yerdan bu yerga surar, u yon-bu yoniga elanib, otquloq, ismaloq, jagʻ-jagʻ, momaqaymoq, yalpiz, shoʻra qidirardi. R. Rahmon, „Mehr koʻzda“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
shoʻra II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shoʻ-ra
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Tokning (uzumning) toʻpgu-li, gʻunchasi. ◆ Toklar shoʻra chiqarib qolibdi. n ◆ Birinchi xomtokni tok novdalarida shoʻra paydo boʻlishiga qarab, aprel oyining oxirida.. oʻtkazish maʼqul. M. Sobirov, „Xomtok“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШЎРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.