shon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shon

Etimologiyasi

1 \a. jli — ish, aloqa, munosa-bat; qadr-qimmat, obroʻ, ahamiyat; manfaat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Erishilgan hurmat, obroʻ, sharaf, shavkat. ◆ Senga doʻst boʻlib ortdi.. Shon ila shuh-ratimiz. Gʻayratiy . ◆ Yaralangan Vatan to-miriga Quydi issiq yurak qonini, Shu mu-qaddas yer zamiriga Qoni bilan yozdi shonini. T. Toʻla .

2 Mashhurlik holati; dovruq, dong, shuhrat. Paxta terib oʻtar uzun kun, Oshib toʻlar uning plani, Ishi boʻlar uning ovoza — ◆ Doston boʻlar dongi va shoni. H. Olimjon . ◆ Hayotga.. yomon yoʻlni qoʻyib, yaxshi yoʻldan bo-rish — adabiylik yoʻlidir. Shu yoʻldan borgan kishining nomi oʻchmaydi, uning shoni umridan uzoqyashaydi. M. Ismoiliy, „Odamiylik qis-sasi“ .

3 Gʻurur, faxr. ◆ Paxta — bizning shoni-miz. n ◆ Qaynab toshsin neft buloqlari, Neftmamlakatimizning shonidir. Yo. Mirzo .

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shon

Etimologiyasi

II f. ySʼ ^— asalari uyasi katagi; yelka kuragi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

maxs. Mahsi yoki etik qoʻnjiga uriladigan tayoq-qolip. [Unsin] ◆ Shon qoqil-gan, boʻyi bir qarich kelar-kelmas tayyor bachkana mahsilarni silliq yogʻoch bilan kuchi boricha ishqalab, soʻng qora gul surkab, ularga pardoz beradi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Shonga tortmoq ayn. iskanjaga olmoq q. iskanja.

Antonimlari

ШОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shon I
1 честь; слава;
2 достоинство; благородство;
3 важность

shon II
спец. колодка (сапожная) для голенища; ◆ etikni shon urib (или ◆  shonga tortib ) kengaytirmoq раздать сапоги на колодке.