shubhali
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
shub-ha-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Shubha tugʻdiradigan; gu-mon qilish mumkin boʻlgan. ◆ Shubhali kara-kat. yai Aliqulning shubhali ishlar bilan band ekanligini seza boshladilar. Sh. Rashidov, «Boʻrondan kuchli» . ◆ Shubhali odamlar-ning yoniga chiqavermang, ota! Mirmuhsin, «Meʼmor» .
2 Shubha ifodalangan, shubha tugʻdira-digan. ◆ Toʻtibu Adolatga qarab, shubhali ovoz bilan davom etdi: -Nazarimda, bir gap borga oʻxshaydi. S. Zunnunova, «Gulxan» . ◆ Koʻplarundan hurkib, shubhali nazar bilan qarab, chetla-niboʻtar edilar. Oybek, «Tanlangan asralar» .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ШУБҲАЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
shubhali
сомнительный, подозрительный; // с сомнением; подозрительно; ◆ shubhali odam сомнительный (подозрительный) человек; тёмная личность; ◆ u shubhali nazar bilan oʻrtogʻiga qaradi он с сомнением посмотрел на товарища.