shubhali
Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]shub-ha-li
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Shubha tugʻdiradigan; gu-mon qilish mumkin boʻlgan. ◆ Shubhali kara-kat. yai Aliqulning shubhali ishlar bilan band ekanligini seza boshladilar. Sh. Rashidov, „Boʻrondan kuchli“ . ◆ Shubhali odamlar-ning yoniga chiqavermang, ota! Mirmuhsin, „Meʼmor“ .
2 Shubha ifodalangan, shubha tugʻdira-digan. ◆ Toʻtibu Adolatga qarab, shubhali ovoz bilan davom etdi: -Nazarimda, bir gap borga oʻxshaydi. S. Zunnunova, „Gulxan“ . ◆ Koʻplarundan hurkib, shubhali nazar bilan qarab, chetla-niboʻtar edilar. Oybek, „Tanlangan asralar“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ШУБҲАЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
shubhali
сомнительный, подозрительный; // с сомнением; подозрительно; ◆ shubhali odam сомнительный (подозрительный) человек; тёмная личность; ◆ u shubhali nazar bilan oʻrtogʻiga qaradi он с сомнением посмотрел на товарища.