shumshaymoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shum-shay-moq

Etimologiyasi

1 Boʻshashgan, jun-jikkan, ezgin holatda boʻlmoq. ◆ Ichkari hov-lida keksa Meʼmor atrofida qizi va xoti-ni shumshayiboʻtirishardi. Mirmuhsin, „Meʼmor“ . Mingboshining

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

◆ Hamma vaqt shosupada taltayib oʻtiradigan yoʻgʻon gavdasi mana endi kichraydi, nortuyadek novcha boʻyi pasay-di, oʻzi esa sovuqda qolgan yetim boladek shumshaydi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Stepan bolani koʻtarib, tepaga chikkonda, yarim yalangʻoch, shalabbo, sovukdan shumshaygan, holdan toygan odamlarni koʻrdi. A. Muxtor, „Qoraqalpoq qissasi“ .

2 Biror narsadan xafa boʻlib, qovogʻi-ni solmoq, toʻrsaymoq; uyalib tortingan holatda boʻlmoq. ◆ Davronov roʻparada shumshayib turgan Gʻoziga qarab, uning koʻnglidagi bezovtalikni sezdi. I. Rahim, „Ixlos“ . ◆ Dast-lab oʻzini aybdor sezib, shumshayib oʻtirgan bola sekin-sekin tetiklandi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ .

Antonimlari

ШУМШАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shumshaymoq
1 ёжиться, корчиться; mushuk bolalari sovuqdan shumshayib oʻtirishibdi котята сидят, съёжившись от холода;
2 дуться; хмуриться; насупиться, нахохлиться; u kechadan beri shumshayib yuribdi он со вчерашнего дня ходит хмурый; * u bir oʻzi shumshayib qoldi он остался в одиночестве.