siquv
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
si-quv
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Siqmoqfl. har. n. ◆ Boʻgʻzim arqon siquvin sezur, Zirqiraydi ogʻirlikdan bel. X. Davron, „Qaqnus“ .
2 Tazyiq, iskanja, siqiq. ◆ Siquvni ku-chaytirmoq. shsh Sobir yigʻilishlarda Rashid-ni siquvga olar, har xil bahonalar bilan koʻpchilikning oldida uni yerga urishga in-tilardi. A. Koʻchimov, „Halqa“ . ◆ Tepalik mu-dofaachilari dushmanning ikki tomondan qilayotgan siquviga bardosh berdilar. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .
- Siquvga olmoq ayn. siqiqqa olmoq q. siqiq 6. ◆ Brigadirlarni siquvga oldi.. kelgu-si yilda bunday xunuk ahvol takrorlanmas-ligi uchun soʻz berdi. N. Safarov, „Uzoqni koʻzlagan qiz“ . ◆ Asror indamadi. Baxtiga ayol uni soʻroqqa tutib, siquvga olmadi. "Yoshlik" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СИҚУВ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.