soʻlim
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]soʻ-lim
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Yoqimli va goʻzal, loʻppi, doʻn-diq. ◆ Soʻlim qiz. yash Qiz apias lozim, atlas koʻylakda soʻlim ham sodda koʻrinyapti. "Yoshlik" . ◆ Dalaga chiq, sof havoda yetilib yurgan soʻlimlardan birini tanla! I. Rahim, „Chin muhabbat“ .
2 Begʻubor, sof, goʻzal va yoqimli. ◆ Soʻlim kecha. Soʻlim bahor. yaya Navoiy koʻchasi tun qoʻynida gʻoyatda soʻlim edi: behisob chiroqlar yulduzdek mitirabyonibyotibdi. Mirmuhsin, „Umid“ . ◆ Qishlogʻimiz adir bagʻrida joylashgan, tabiati soʻlim, havosi orombaxsh. "Sharq yulduzi" .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]СЎЛИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
soʻlim
1 пышный и миловидный; ◆ soʻlim qiz пышная миловидная девушка;
2 прекрасный, прелестный; приятный; ◆ soʻlim kecha прекрасный, приятный вечер.