soʻqa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
soʻ-qa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
\r. soxa — tirgovuch, tamba; omoch
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
Yer haydash uchun ishlatiladigan choʻyan tishli sodda asbob; omoch. ◆ Yerni soʻqa, eski omoch emas, traktor haydaydi. Gʻoʻzaga mashina ishlov berib, hatto paxtani mashina terib ber-yapti. N. Safarov, „Olovli izlar“ . ◆ Oʻshanda soʻqa bilan yer haydagan dehqonlar, don sepib boʻlgach, katta toʻy oʻtkazishar ekan. A. Mu-hiddin, „H“ . Tojiboyev, Otash qalbli qiz.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
СЎҚА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.