sohib

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

so-hib

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — hamroh; doʻst, oʻrtoq;

ega, xoʻjayin] 1 Egalik qiluvchi; ega. Uy so-hibi. n ◆ Orol dengizining janubidagi shu bepoyon choʻllarning sohibi boʻlgan koʻchmanchi massagetlar kelin kutmoqda. M. Osim, „Karvon yoʻllarida“ . ◆ Quvurlarni almashtirib olishdan xonadon sohiblari voz kechdilar. Gazetadan .

Sohibi davlat Davlat egasi, badavlat, davlatmand. Sohibi toj Toj egasi, tojdor (shohlar, podshohlar haqida).

2 Biror ilm-hunar yoki xislat, fazi-latni egallagan. [ ◆ Qozi:] Yana oʻzingiz sohibi aqlsiz. Hamza, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Shu tarz-da bu serqirra faoliyat sohibining merosi sheʼrlar, doston va manzumalar, hikoya va povestlar, ocherk va publitsistik asarlardan iboratdir. Gʻ. Gʻulom, „Tanlangan asarlar“ .

Sohib(i) karomat Karomat qiluvchi, ka-romatli; moʻʼjizakor. ◆ Odamlar Sulton de-vonani "otashnafas vali" deb maqtashar edi. Oʻsha nodon, aldangan kishilarning maqtab.. yurgan sohibi karomati, bir aljillab oʻtir-gan bangi ekan. M. Muhammadjonov, „Turmush urinishlari“ . Qalam sohibi yoki sohib kalam Qalam tebratuvchi; yozuvchi. ◆ Seni yaxshi taniyman-ku! Sen — sohib qalam, sen — shoir-san. A. Oripov.

3 Sohib (erkaklar ismi).

Antonimlari

СОҲИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sohib
1 владелец, владетель; хозяин собственник, обладатель; ◆ uy sohibi хозяин дома; ◆ toʻy sohibi (букв. хозяин тоя) главное лицо на тое (обычно отец, мать, старший брат или сестра девушки или мальчика, в честь которых устраивается той; см. toʻy); ◆ sohibi davlat 1) богач, богатей; 2) богатый; ◆ sohibi toj венценосец; коронованная особа; ◆ sohib tamiz см. tamiz;
2 Сахиб (имя собств. мужское).