sohibkor

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

so-hib-kor

Etimologiyasi

SOHIBKOR Bu sifat tojik tilida 'ega', 'xoʻjayin' maʼnosini anglatadigan arabcha sohib oti bilan (АРС, 429) 'ish', 'mehnat' maʼnosini anglatadigan tojikcha kor otidan (ТжРС, 192) tuzilgan boʻlib, ’oʻz ish-faoliyatining ustasi' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, II, 74).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. + f. — ishbi-

larmon, ish beruvchi, yollovchi] 1 Oʻz ishi-ning ustasi; omilkor. ◆ Sohibkor bogʻbon. n ◆ Dilbar Fargʻonadan sohibkor xalqim Har yili uzatar tonnalab meva. A. Oripov, „Yillar armoni“ . ◆ Paxtakoru chorvador, pillakoru gʻallakor, bogʻbonu sohibkor — hammasining yuzi yorugʻ. "Saodat".

2 Korxona egasi; ishbilarmon.

Antonimlari

СОҲИБКОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sohibkor
знаток, специалист; умелец.