stul

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

stul

Etimologiyasi

r. stul < nem. stuhl

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Odatda suyan-chigʻi boʻladigan, bir kishilik oʻrindiq; kursi. ◆ Dadam suvogʻi koʻchgan devorlarga, eski shkaf, oyogʻi maymoq stullarga bir qarab qoʻy-di. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ . ◆ Hafiza Umidning koʻz-lariga tikildi. Bir lahzadan keyin stulga oʻtirdi. U Umidning yuragida bir nima bor-ligini sezardi. Mirmuhsin, „Umid“ .

Antonimlari

СТУЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

stul
стул; ◆ stulda oʻtirmoq сидеть на стуле.